Wie is Henk Barnard?
Henk Barnard is in Suriname vooral bekend als auteur van Kon hesi baka/Kom gauw terug. Het verhaal gaat over Herwien en Georgien, die hun ouders naar Nederland moeten volgen en daar geconfronteerd worden met een andere sociale en culturele werkelijkheid. Henk Barnard werkte het boek om tot een zevendelige televisieserie die in 1977 en 1978 werd uitgezonden. Dit was kort na de onafhankelijkheid, toen tienduizenden Surinamers naar Nederland verhuisden. Elk deel van de serie begint met fragmenten uit de geschiedenis van Suriname vanaf 1594, het begin van de koloniale tijd, tot en met de onafhankelijkheid in 1975.
Henk Barnard was een Nederlandse schrijver, journalist en televisieregisseur. Hij werd geboren in Rotterdam op 8 augustus1922 en overleed op 16 april 2003. Hij schreef over actuele onderwerpen, ook over problemen in ontwikkelingslanden. Verder wilde deze schrijver dat kinderen vroeg vragen leerden stellen en op zoek gingen naar informatie, zodat ze weerbaar zouden worden. Zijn laatste boeken zijn een handreiking voor de jeugd om zelfstandiger te leren denken en handelen. Hij leverde ook een belangrijke bijdrage aan de discussie over de pedagogische emancipatie van de jeugliteratuur.
Henk Barnard schreef zijn eerste verhalen eind jaren vijftig, begin jaren zestig voor de kinderpagina van Het Vrije Volk. Deze krant was in die tijd de grootste van Nederland. Slacht me niet, zei de kip (1959) en Torentje, torentje val niet om (1961) werden later gebundeld. Bij de VARA–televisie was hij regisseur van het bekende kinderprogramma Pipo de Clown en van Ja zuster, Nee zuster (dat ook populair was bij volwassenen). Verder was hij eindredacteur van de actualiteitenrubriek Kenmerk van het IKON. Hij bezocht met zijn filmteam Suriname, Vietnam en veel landen in midden en zuidelijk Afrika. Over deze bezoeken maakte hij documentaires. Mede hierdoor ontwikkelde Henk Barnard zich tot een jeugdboekenschrijver die onderwerpen als koloniale onderdrukking, uitbuiting en de kwetsbare positie van etnische minderheden niet uit de weg ging. Van Bongo, de negerjongen met de zonnigste lach van heel Afrika (1965) werd een hoorspelserie gemaakt dat door de AVRO is uitgezonden.
Henk Barnard ontving verscheidene prestigieuze prijzen voor zijn werk. In 1972 verscheen De Marokkaan en de kat van tante Da. In hetzelfde jaar kreeg hij voor dit boek een Gouden Griffel, een belangrijke prijs voor kinder- en jeugdboeken die jaarlijks in Nederland wordt uitgereikt. Ook Kon hesi baka (1976) werd met een Gouden Griffel bekroond. Voor de Laatste nacht in Jeque mocht hij in 1979 de Nienke van Hichtumprijs ontvangen. Voor zijn gehele oeuvre ontving hij in 1982 de (Nederlandse) Staatsprijs voor Kinder- en Jeugdliteratuur (de voorloper van de Theo Thijssenprijs) en in 1983 mocht hij voor Hier ben ik dan een Zilveren Griffel krijgen. Bovendien ontving hij in 1976 van Jan Pronk, de toenmalige minister van Ontwikkelingssamenwerking, de Dick Scherpenzeelprijs voor zijn journalistieke reportages over de Derde Wereld.
Artikel geschreven door:
Gail Burleson
