Wie is Reza Madhar?
Reza Madhar: “Ik schrijf het liefst horrorverhalen en geloof stellig dat je daarmee andere genres kunt versterken.”
Ik ben Reza Madhar, ook wel bekend als Zerachiel van Mark, waarmee ik meestal mijn literair werk en beeldende kunst signeer. Ik ben 31 jaar, werkzaam als bibliotheekassistent bij Stichting Surinaams Museum. Verder ben ik freelance illustrator en doe ik vrijwilligerswerk bij buurtbibliotheken zoals de Community Hub. Maar storytelling via kunst en literatuur is mijn echte passie.
Mijn motivatie om te schrijven haal ik uit ideeën en scenario’s die constant in mijn hoofd dwalen. Het zijn fragmenten zonder duidelijk begin of eind, waarmee ik een verhaal probeer te maken. Ik construeer een wereld en personages die ik het verhaal laat leiden. Om het einde te ontdekken van zo’n verhaal, motiveert me ook om te schrijven.
In de zesde klas van de lagere school was er een opstelwedstrijd na een filmvertoning. Daar heb ik aan meegedaan en die heb ik gewonnen. Dat was mijn eerste motivatie. Ik zag dat schrijven iets is dat ik kan. Een paar jaren later, toen wij thuis internet kregen, ontdekte ik online forums waar mensen fanfiction op plaatsten. Bij fanfiction is het verhaal gebaseerd op reeds bestaand werk. Dat kan op verschillende manieren: door self-inserts, spin-offs, ships (romance tussen personages) of eigen verhalen in een soortgelijke wereld. Op de forums die ik bezocht, wilden we allemaal epische actieverhalen schrijven van tweehonderd chapters en vierduizend woorden per chapter. Maar op enkelingen na struikelden we al halverwege chapter 2. Ik kreeg het advies mijn eigen stem te vinden, een simpel doel te stellen en dat te bereiken binnen één chapter. Ik probeerde dat en schreef een chapter van ongeveer vierhonderd woorden. Het sloeg aan! Het vinden van die eigen stem was een onthulling hoe het er bij het schrijven, de storytelling, echt aan toe ging.
Ik wil mezelf niet binden aan een onderwerp, maar over verschillende dingen schrijven. Een keer over milieu, dan over eenzaamheid, dan over verslaving of geschiedenis of draken. Toch zijn er elementen in mijn werk die steeds opduiken: vampieren, asema’s, geesten, agorafobia, introverts, etc. Ik schrijf het liefst horror-/griezelverhalen, sciencefiction of autobiografisch. Mijn voorkeur zal altijd horror zijn. Ik geloof stellig dat je met horror andere genres kan versterken. Zoals je in de schilderkunst twee complementaire kleuren naast elkaar kan zetten, bijvoorbeeld geel en paars, zodat beiden versterkt worden, kan een beetje horror in een verhaal het geheel spannender of ingrijpender te maken.
Mijn onderwerpen komen van wat er op dat moment in mijn hoofd speelt, of van wat ik om mij heen zie. Ik kan geïnspireerd worden door bloemen, maar dat garandeert geen verhaal over bloemen. En het kan een tijdje duren voordat een verhaal zich ontknoopt of tot bloei komt. Boekbinden is bijvoorbeeld iets dat mij fascineert. Ik heb een verhaal geschreven over een meisje dat boekbinder wil worden. Ik heb de personages al getekend, maar ik vind dat het verhaal nog niet tot volle bloei is gekomen. Dus interesse hebben in iets is nog geen garantie voor een goed verhaal.
Het maakt mij niet zoveel uit waar ik schrijf. Ik kan thuis schrijven, of ergens buiten, zolang ik mijn laptop bij mij heb. Op mijn bed of aan mijn bureau of op het balkon maakt niet zo'n verschil voor mij. Wat voor mij belangrijk is, is dat ik mijn toetsenbord makkelijk kan bedienen, dat het scherm van mijn laptop mijn ogen niet brandt (voor schrijvers die dat nog niet doen, zet de achtergrond pagina van je Words doc op donkergrijs en maak de letters wit, het doet je goed) en dat ik iets in handen heb om te doen wanneer ik niet typ.
Hoe lang ik over het algemeen over het schrijven doe? Een verhaal typen kan heel snel. Binnen een dag of twee heb ik al een verhaal van duizend woorden, van begin tot eind. Maar schrijven is meer dan typen. Ik laat mijn verhalen een tijdje bezinken en herlees ze op een ander moment om te zien of ik er nog wat van begrijp. Soms is het de formulering die me dan tegenstaat, een andere keer vind ik het concept niet meer spannend. Voor mijn boek Fantasie Verhalen Rijk heb ik anderhalf jaar gedaan over het schrijfproces. Het was gebaseerd op een outline die ik al een tijdje had. Ook de redactie heeft tijd gekost. Voor dit boek heb ik ook de illustraties gemaakt. Er waren momenten waarop ik iets tekende dat een beetje afweek van de tekst. Als ik de tekening spannender vond, paste ik de tekst aan. Overigens, wanneer ik illustraties voor mijn eigen verhalen maak, zie ik dat als onderdeel van het schrijfproces, want schrijven is meer dan woorden typen. Voor een leesboek voor de lagere school heb ik een verhaal geschreven over een prinses die vermomd is als piraat. Ik heb haar getekend zoals ik dat in mijn hoofd had. Zelfs de asema uit Fantasie Verhalen Rijk bestond al als illustratie voordat ik zijn hoofdstuk had geschreven.
Op dit moment heb ik slechts één boek waar mijn naam als enige auteur en illustrator op staat en dat is Fantasie Verhalen Rijk. Daarnaast zijn verhalen van mij opgenomen in drie verschillende boeken. Eigenlijk vier, maar van die laatste heb ik geen exemplaar en ik geloof dat het alleen digitaal te verkrijgen is. Behalve dat, heb ik zelf een interactief verhaal uitgebracht, dat mensen gratis kunnen lezen, De Groene Draak en het Zwart Goud. Met het verhaal Snik in de nacht heb ik de Sori Yu Talenti 2021 schrijfwedstrijd van de Clark Accord Foundation gewonnen. De verhalenbundel die hieruit is voortgekomen is dit jaar (2023) gelauncht, telt 15 verhalen en is genoemd naar mijn verhaal nl. Snik in de nacht e.a. verhalen.
Ik wil mij niet binden aan een bepaalde leeftijdscategorie. Fantasie Verhalen Rijk is geschreven voor kinderen vanaf ongeveer twaalf jaar of leerjaar acht van de basisschool. De Groene Draak en het Zwart Goud is voor tien jaar en ouder en mijn overige verhalen zijn voor tieners en volwassenen.
Mijn lievelingsboek is Habibi, een beeldroman geschreven en getekend door Craig Thompson. Het verhaal is spannend, controversieel en verdrietig, maar ook hoopvol. De inkttekeningen en het gebruik van Arabische kalligrafie zijn inspirerend. Van Surinaamse boeken houd ik het meest van De Zwarte Lord, geschreven door Rihana Jamaludin. Elke keer als ik het lees, is er iets anders dat me verrast.
Wat mijn meest gelezen boek is? De Harry Potterboeken herlas ik om de zoveel jaren. Nu heb ik er niet meer zoveel zin in. Maar ik keer wel vaak terug naar Frankenstein, van Mary Shelley. Zelfs vertalingen zoek ik op. Het is een roman waar je veel uit kan halen.
Interview afgenomen door:
Letitia Tjen-a-tak
Oktober 2023
